Το σύμπαν κρύβει μέσα του κυριολεκτικά όλες τις χρονικές στιγμές , όλη τη διάσταση του χρόνου όπως εμείς αντιλαμβανόμαστε, από τη δημιουργία του εώς και το μέλλον. Είναι κλειστό και όσες χρονικές στιγμές συμπιέζονται τόσες καινούριες δημιουργούνται.
Οτι αντιλαμβανόμαστε είναι μόνο ότι μπορούμε να αντιληφθούμε λόγω των περιορισμένων αισθήσεών μας και είναι ήδη παρελθόν.
Το ταξίδι του μυαλού μας μόνο μπορεί να μας πάει παντού και να καλύψει ότι δεν αντιλαμβανόμαστε και να γεμίσει τα κενά.
Τα κενά είναι τόσα πολλά όσα τα άπειρα σημεία κουκίδες μεταξύ δύο ανθρώπων σε ένα τεράστιο σκοτεινό χώρο που κρατούν ένα σκοινί και το κυμματίζουν και το μόνο που αντιλαμβάνονται είναι ένα απειροελάχιστο φωτάκι στο πιο λεπτό σημείο του σκοινιού που κινείται... Τα άπειρα σημεία τα νιώθουμε όμως, απλά επικεντρωνόμαστε στο φανερό. Οσο μεγαλώνουμε μας ενδιαφέρει μόνο το φανερό γιατί μαθαίνουμε να σκεπτόμαστε λογικά δηλαδή περιορισμένα , δηλαδή όπως όλοι οι υπόλοιποι.
Υπάρχει τρόπος να αντιληφθούμε την τέταρτη διάσταση και άλλες διαστάσεις;
Ναι όταν αυξάνεται η ενεργειακή μας πυκνότητα σε σχέση με τον όγκο μας.
Όπως τ' αστέρια καθώς αυξάνεται η πυκνότητά τους περνάνε σε μία άλλη διάσταση μέσω της μαύρης τρύπας, δηλαδή τη καμπύλωσης προς μία άλλη διάσταση μη αντιληπτή για εμάς , έτσι κι εμείς μπορούμε να αντιληφθούμε άλλες διαστάσεις με αύξηση της ενεργειακής μας πυκνότητας.
Πως γίνεται αυτή η αύξηση στον άνθρωπο; Με όλο και μεγαλύτερη συσώρευση θετικής ενέργειας σε σώμα , πνεύμα και ψυχή σε μικρότερο όγκο. Μήπως αυτό είχε καταφέρει ο Χριστός;
Αυτά κράτησα από τον κύριο Μάνο Δανέζη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Θα χαρώ να πειτε κι εσείς κάτι ,